بررسی تأثیر ارائه بازخورد در آموزش بالینی بر رضایتمندی فراگیران

مقدمه: در میان عواملی که در آموزش مهارتهای بالینی نقش دارد، بدون شک بازخورد از جایگاه خاصی برخوردار است. بازخورد، حلقه ارتباطی بین سنجش و یادگیری است. رضایت دانشجویان همچنان به عنوان یک شاخص مهم کیفی در یادگیری و تدریس مطرح است و یادگیری نیز ارتباط قوی با رضایت آن ها از دوره آموزشی دارد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی تأثیر استفاده از بازخورد در آموزش بالینی، طراحی شده است. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهی است، که بر روی تمامی دانشجویان پرستاری ترم هفت دانشکده های پرستاری و مامایی شهرستان های اراک و شازند که در نیم سال او 93-94 در بخشpost-ccu کارآموزی انجام می دادند، با روش تمام شماری انتخاب و اجراء شده است. دانشجویان هر گروه به صورت تصادفی در زیر گرو ه های 7 و 8 نفری تقسیم و هر گروه، به مدت4 هفته دوره کارآموزی را در شیفت صبح انجام می دادند. برای تعیین تأثیر این دو روش، پس از اتمام هر دوره کارآموزی، پرسشنامه توسط تمامی دانشجویان تکمیل و نتایج آن مقایسه گردید. نتایج: نتایج نشان داد دو گروه مداخله و کنترل از نظر مشخصات دموگرافیک (جنس، بومی بودن و تجربه کار دانشجویی) همسان بودند و آزمون آماری اختلاف معنی داری را نشان نداد. همچنین میانگین رضایتمندی کل در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بود، بطوری که گروه مداخله در همه سطوح نسبت به گروه کنترل رضایتمندی بیشتر داشتند. آزمون آماری نیز بین دو گروه اختلاف معنی دار ی را نشان داد(003/0p< ). بحث و نتیجه گیری: بطور کلی می توان گفت که بازخورد های آنی و برنامه ریزی شده ای که در طول کار آموزی به دانشجویان ارائه شده توانسته است مسیر آموزش بالینی را در جهت صحیح هدایت کند. بنحوی که رضایتمندی دانشجویان از این فرآیند را افزایش یافته است.